تشخیص و شناسایی علائم زخم پای دیابتی
یکی از اولین نشانه های زخم پای دیابتی که حتما باید به آن توجه شود این است که ترشحاتی از کف پای شما خارج شود که حتی باعث لکه شدن جوراب شما شود. همچنین مشاهده تورم غیر عادی و قرمزی پوست در ناحیه ای از پا و یا احساس سوزش و بوی غیر معمول و نامطبوع در پا همگی می تواند از علائم اولیه ایجاد زخم پای دیابتی باشد.
از برجسته ترین و رایج ترین نشانه های زخم پای دیابتی ایجاد شدن یک بافت سیاه رنگ در اطراف زخم ایجاد شده است که این موضوع به دلیل عدم خون رسانی سالم به نواحی اطراف زخم است. در موارد حاد تر که در اثر عفونت حاصل از زخم پای دیابتی، بافت های اطراف زخم به اصطلاح دچار مرگ شده و از بین می روند. که در این حالت ممکن است علاوه بر ترشحات بو دار بیمار در آن ناحیه احساس درد یا بی حسی کند.
اما از طرفی زخم پای دیابتی همیشه همراه با علائم بروز نمی کند و در مواردی فرد ممکن است حتی متوجه علایم حاصل از زخم پای دیابتی نشود. بنابراین به افرادی که دچار بیماری دیابت هستند به شدت توصیه می شود که در صورت مشاهده هرگونه تغییر رنگ در پوست خود به خصوص بافت هایی در اطراف پا که تیره رنگ می شوند و یا در اثر هر گونه تحریکی احساس درد میکنند، فورا با پزشک معالج خود مشورت کنند.
درجه بندی پزشکان برای تشخیص جدیت زخم پای دیابتی
پزشک می تواند با استفاده از معیارهایی میزان شدت زخم پای دیابتی را در بیماران دیابتی در مقیاس بین 0 تا 3 تشخیص دهند. در این میان عدد صفر متعلق به بیماری است که بدن وی دارای زخم نیست اما می تواند در معرض خطر قرار داشته باشد.
در حالت دوم یعنی عدد یک در مواردی است که فرد بیمار دارای زخم است اما زخم دچار عفونت نشده است. مقیاس دو در حالتی استفاده می شود که زخم پای دیابتی عمیق شده است و مفاصل و تاندون ها نیز در معرض عفونت قرار گرفته اند. در مقیاس سه که شدیدترین حالت ممکن است، زخم ها بسیار گسترش پیدا کرده و همراه با تورم و عفونت شدید هستند.
علت های به وجود آمدن زخم پای دیابتی
زخم پای دیابتی می تواند در بیماران دیابتی مختلف به دلایل متفاوتی بروز کند. که از مواردی که می توان به آن اشاره کرد گردش خون ضعیف در این نوع بیماران است. در واقع گردش خون ضعیف یک نوع بیماری قلبی عروقی محسوب میشود که در آن خون به اندازه کافی به پاهای شما نمی رسد.
بنابراین بافت های این ناحیه به میزان کافی اکسیژن و مواد مورد نیاز خود را دریافت نمیکنند. از دیگر عوامل بروز زخم پای دیابتی بالا بودن سطح گلوکز خون است. که این امر می تواند منجر به کند شدن روند بهبودی زخم پای دیابتی نیز بشود. به همین دلیل تنظیم قند خون در افراد دیابتی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
آسیب رسیدن به اعصاب یکی دیگر از عوامل بروز زخم پای دیابتی است. آسیب عصبی یک پدیده طولانی مدت است که می تواند باعث از بین رفتن حس در ناحیه پاهای بیمار شود. اعصابی که آسیب دیده اند در ابتدا می توانند باعث بروز درد و یا سوزش شوند.
اما پس از مدتی و با کاهش حساسیت پای بیمار اگر فرد دچار زخم هم شود آن را حس نمی کند و متوجه آن نخواهد شد. در واقع زخم پای دیابتی در این بیماران بدون داشتن درد است.
از ویژگی های بیماری دیابت خشکی پوست است که این خشکی می تواند منجر به ترک خوردن پوست در ناحیه پا شود در نتیجه سبب بروز زخم پای دیابتی در فرد بیمار گردد.
از دیگر فاکتورهایی که می تواند ریسک ابتلا به زخم پای دیابتی در افراد افزایش دهد شامل مواردی همچون پوشیدن کفش نامناسب، کوتاه کردن نادرست ناخن ها که منجر به آسیب رسیدن و یا زخم شدن بافت اطراف ناخن شود، مصرف نوشیدنی های الکلی و دخانیات همگی از دیگر مواردی هستند که می تواند خطر بروز زخم پای دیابتی را افزایش دهند.
